Τα Χριστούγεννα είναι η περίοδος που συνδέεται με τη ζεστασιά, τη συντροφικότητα και συνοδεύεται από την ανταλλαγή δώρων. Είναι η εποχή που τα δώρα δεν αποτελούν μόνο υλικό αντικείμενο, αλλά και ένα συμβολικό μέσο έκφρασης αγάπης, ευγνωμοσύνης και προσφοράς. Όμως, για τους συνταξιούχους, οι γιορτές αφήνουν ένα πικρό αίσθημα, καθώς η περικοπή των δώρων τους έχει αφαιρέσει αυτή τη δυνατότητα.
Οι συνταξιούχοι, αυτοί που εργάστηκαν σκληρά για δεκαετίες, συνεισφέροντας στην ανάπτυξη της χώρας και στη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής, σήμερα καλούνται να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα των χαμηλών συντάξεων. Η περικοπή των δώρων κατά την περίοδο των μνημονίων δεν ήταν απλώς μια οικονομική απόφαση· αποτέλεσε πλήγμα στην αξιοπρέπεια και την ποιότητα ζωής τους.
Πώς μπορεί να αισθανθεί ένας συνταξιούχος όταν αδυνατεί όχι μόνο να δώσει δώρα στους ανθρώπους που αγαπά, αλλά πρωτίστως να καλύψει τις δικές του ανάγκες; Η κοινωνία μας, που τόσο υπερηφανεύεται για την έννοια της αλληλεγγύης, έχει αφήσει αυτή την κατηγορία πολιτών να επωμίζεται δυσανάλογα το βάρος της κρίσης. Ενώ όλοι οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα λαμβάνουν δώρο Χριστουγέννων, οι συνταξιούχοι και οι δημόσιοι υπάλληλοι παραμένουν χωρίς αυτή τη μικρή, αλλά σημαντική ανάσα οικονομικής ανακούφισης.
Η επαναφορά όλων των δώρων (Χριστουγέννων, Πάσχα, επίδομα αδείας) για τους συνταξιούχους δεν είναι ζήτημα πολυτέλειας, αλλά αναγνώρισης της προσφοράς τους. Η πολιτεία έχει υποχρέωση να δείξει έμπρακτα ότι τιμά και σέβεται τους ανθρώπους που εργάστηκαν για να διασφαλίσουν το μέλλον των επόμενων γενεών. Δεν πρέπει να υπάρξουν άλλα Χριστούγεννα χωρίς δώρα, ειδικά για αυτούς που υπήρξαν οι στυλοβάτες της κοινωνίας μας.