Η πρόβλεψη αυτή πρέπει να μείνει στα χαρτιά με τον αγώνα των εργαζομένων και των συνταξιούχων
Με βάση το Άρθρο 14 του Ν. 4387/2016, η τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με συμφωνία όλων των μνημονιακών κομμάτων (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ), δεσμεύτηκε να κρατήσει τη συνταξιοδοτική δαπάνη του 2060 στο επίπεδο του 2009!!!, λες και η αναλογία εργαζομένων συνταξιούχων και οι ανάγκες των πολιτών δεν αλλάζουν. Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι οι συντάξεις θα κινούνται σε πλαίσιο δημοσιονομικής στενότητας, διαμορφωμένο πριν από τη μεγάλη κρίση και τις περικοπές.
Πιο συγκεκριμένα στο άρθρο 14, παρα 3 και 4 αναφέρονται τα εξής:
«3.α. Το συνολικό ποσό της σύνταξης που καταβάλλεται μετά τη θέση σε ισχύ του παρόντος, αυξάνεται από την 1.1.2017 κατ’ έτος με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης με βάση συντελεστή που διαμορφώνεται κατά 50% από τη μεταβολή του ΑΕΠ και κατά 50% από τη μεταβολή του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή του προηγούμενου έτους και δεν υπερβαίνει την ετήσια μεταβολή του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή.»
»β. Οι διατάξεις της συνταξιοδοτικής νομοθεσίας του Δημοσίου με τις οποίες προβλέπεται αναπροσαρμογή ή αύξηση των συντάξεων που καταβάλλονται από αυτό, κατά τρόπο διαφορετικό από τον οριζόμενο στην περίπτωση α΄ ή με βάση τις ισχύουσες κάθε φορά μισθολογικές διατάξεις, καταργούνται.»
»4. Από την 1.1.2017 και ανά τριετία, η Εθνική Αναλογιστική Αρχή εκπονεί υποχρεωτικά αναλογιστικές μελέτες, οι οποίες επικυρώνονται από την Επιτροπή Οικονομικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αντικείμενο τη συνεχή παρακολούθηση της εξέλιξης της εθνικής συνταξιοδοτικής δαπάνης. Με ειδικό νόμο ανακαθορίζονται οι συντάξεις με στόχο τη διασφάλιση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος.»
»Το ύψος των ανωτέρω δαπανών για την εθνική, την ανταποδοτική και την επικουρική σύνταξη, προβαλλόμενο έως το έτος 2060, δεν πρέπει να υπερβαίνει το περιθώριο αύξησης των 2,5 ποσοστιαίων μονάδων του ΑΕΠ, με έτος αναφοράς το 2009.»
Για να «βγουν τα νούμερα», προωθούνται διαρκώς οι ίδιες γνώριμες «μεταρρυθμίσεις»:
-
Αύξηση ορίων ηλικίας και εργασία μέχρι βαθιά στα γεράματα.
-
Μειωμένες ή καθηλωμένες συντάξεις, ειδικά για τις νέες γενιές.
-
Μετατόπιση προς ιδιωτική–κεφαλαιοποιητική ασφάλιση, αντί ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος.
-
«Εξορθολογισμός» παροχών, δηλαδή νέες περικοπές.
Με απλά λόγια, επιδιώκεται να μην αυξηθεί το ποσοστό του εθνικού πλούτου που κατευθύνεται στις συντάξεις, ακόμη κι αν οι κοινωνικές ανάγκες διογκώνονται.
Απέναντι σε αυτή την πολιτική, απαιτείται ενίσχυση του δημόσιου, καθολικού και αναδιανεμητικού χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης, επαρκής κρατική χρηματοδότηση, εξεύρεση νέων πόρων και ουσιαστικές συντάξεις που εξασφαλίζουν αξιοπρεπή διαβίωση.
Η τριμερής χρηματοδότηση και η αποκατάσταση των αποθεματικών παραμένουν βασικοί και αδιαπραγμάτευτοι στόχοι για ένα δίκαιο και βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα.
Στις σημερινές συνθήκες της αύξησης της παραγωγικότητας της εργασίας, με την ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών και τη μαζική χρήση της πληροφορικής, της τεχνιτής νοημοσύνης και της ρομποτικής στην παραγωγή και τις υπηρεσίες, επιβάλλεται η γενναία αύξηση των μισθών και η δραστική μείωση των ωρών και ημερών εργασίας, των χρονων εργασίας και της ηλικίας συνταξιοδότησης.
Πρωτίστως όμως απαιτείται ένα ενιαίο μέτωπο εργαζομένων και συνταξιούχων και η ανάπτυξη μαζικών, ενωτικών και νικηφόρων αγώνων για την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων αντεργατικών και αντιλαϊκών πολιτικών της Κυβέρνησης της ΝΔ και τις ΕΕ.