Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προχωρά σε νέο νομοσχέδιο για τα επαγγελματικά ταμεία, ανοίγοντας ακόμη περισσότερο τον δρόμο για την ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης. Με πρόσχημα το δημογραφικό πρόβλημα, επιχειρεί να μεταφέρει το βάρος της ασφάλισης από το κράτος στους εργαζόμενους και την αγορά.
Η «ενίσχυση» της συμπληρωματικής ασφάλισης, μέσω φορολογικών κινήτρων, χαμηλότερης φορολόγησης παροχών και ελαστικότερων όρων συμμετοχής στα Ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης (ΤΕΑ), δεν αποτελεί λύση. Αντίθετα, υπονομεύει τον δημόσιο χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος και μετατρέπει τη σύνταξη σε ατομικό, επενδυτικό ρίσκο.
Η κυβερνητική επιλογή να αναπτύξει τον λεγόμενο «δεύτερο πυλώνα» – ακόμη και με σκέψεις για υποχρεωτική ένταξη των νέων εργαζομένων σε επαγγελματικά ταμεία – σηματοδοτεί μια επικίνδυνη στροφή: λιγότερο κράτος, λιγότερη κοινωνική αλληλεγγύη, περισσότερη εξάρτηση από χρηματοπιστωτικά προϊόντα και αγορές.
Τα επαγγελματικά ταμεία:
-
δεν εγγυώνται σταθερές και αξιοπρεπείς συντάξεις,
-
ευνοούν κυρίως υψηλά εισοδήματα και μεγάλες επιχειρήσεις,
-
αφήνουν απροστάτευτους τους χαμηλόμισθους, τους επισφαλώς εργαζόμενους και τους νέους.
Η επίκληση εκθέσεων και στατιστικών που παρουσιάζουν το δημόσιο σύστημα ως «μονοδιάστατο» συγκαλύπτει την πραγματικότητα: το πρόβλημα δεν είναι ο δημόσιος χαρακτήρας της κοινωνικής ασφάλισης, αλλά η χρόνια υποχρηματοδότησή της και οι πολιτικές αποδόμησής της.
Η απάντηση δεν βρίσκεται στην ιδιωτική ή επαγγελματική ασφάλιση, αλλά στη στήριξη και ενίσχυση του δημόσιου, καθολικού, αναδιανεμητικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, με:
-
εγγυημένες συντάξεις για όλους,
-
κοινωνική αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών,
-
τριμερή χρηματοδότηση (κράτος – εργοδότες – εργαζόμενοι).
Η κοινωνική ασφάλιση δεν είναι επενδυτικό προϊόν ούτε ατομική υπόθεση. Είναι κοινωνικό δικαίωμα και ευθύνη της Πολιτείας. Κάθε βήμα προς τα επαγγελματικά και ιδιωτικά ταμεία είναι βήμα μακριά από την κοινωνική δικαιοσύνη και την ασφάλεια των εργαζομένων.